Στην ιστορία της χειραγώγησης της ανθρωπότητας και του κρατήματός της σε ύπνο, η “επίθεση” γίνεται σε 2 σημεία (συν ένα που υποδαυλίζεται).
Το ένα σημείο επίθεσης είναι η υπερκαλλιέργεια του νου με συνεχείς προβολές των προκάτ σκέψεων και φαντασιώσεων, αυθαίρετων συμπερασμάτων και δημιουργίας ψευδοεικόνων. Υπερπληροφόρηση βλακείας και σεναρίων ασταμάτητων δημιουργημάτων των φαντασιώσεων και της έλλειψης συνείδησης των παραγωγών τους. Συνεχής δημιουργία εναλλακτικών “πραγματικοτήτων” που μόνο πραγματικότητες δεν είναι, παρά κατασκευάσματα. Καλλιεργείται εσκεμμένα η βλακεία και η χρησιμοποίηση του εγκεφάλου ως επεξεργαστή, με λάθος προγραμματισμό. Μπαίνουν μέσα προγράμματα ότι να’ναι και δημιουργούν αποτελέσματα ότι να’ναι. Στον προγραμματισμό το λέμε αυτό GiGo (Garbage In, Garbage out). Δηλαδή μπαίνουν σκουπίδια, βγαίνουν σκουπίδια. Αυτό επιτυγχάνεται με τη συνεχή καλλιέργεια αχανούς βλακείας επιθυμιών.
Ύπνος που γεννάει ύπνο. Δυστυχώς.
Το άλλο σημείο είναι οι ενοχές και ο φόβος. Η επίθεση με αυτά γίνεται σε 2 σημεία. Στο εμφανές (σώμα/εμφάνιση) και στο συναίσθημα. Συγκεκριμένα το σώμα “χρησιμοποιείται” ως όχημα για να πληγεί και το συναίσθημα. Δείτε π.χ. το χώρο της μόδας, της εμφάνισης, των “προτύπων”, κλπ.
Αυτό που υποκαλλιεργείται (με την καλλιέργεια των 2 από πάνω) είναι φυσικά το πλέον ισχυρό μέσο που έχουμε. Δηλαδή το συναίσθημα. Όχι οι συναισθηματισμοί, αλλά το συναίσθημα.
Αντίθετα καλλιεργούνται οι συναισθηματισμοί μέσω της ενίσχυσης του νου με βλακείες. Ο νους γίνεται ο βασιληάς. Ο συνηθισμένος νους και όχι ο καθαρός.
Όλα γύρω έμμεσα και άμεσα μας λένε τι να σκεφτούμε και τι να αισθανθούμε. Δηλαδή τι να σκεφτούμε.
Έτσι το όργανο του συναισθήματος κουκουλώνεται (αλλά δεν χάνεται) με πολλά κοστούμια που φοράμε. Σκέψεις, εμβόλιμες επιθυμίες, σενάρια. Ένας ασταμάτητος χαμός και μια συνεχής ροή “πληροφορίας” για να ενισχυθεί μονόπλευρα κάτι ψεύτικο. Και είναι ψεύτικο αν σταθούμε μια στιγμή και δούμε πόσο γρήγορα αλλάζουν οι σκέψεις μας ανάλογα την εισαγωγή δεδομένων και την τεχνηέντως διαμόρφωση μέσω των συναισθηματισμών.
Η επίθεση λοιπόν είναι τριπλή. Δύο άμεσες και μια έμμεση.
Νους και σώμα από τη μία. Στο συναίσθημα από την άλλη.
Έτσι δεν έχουμε ανθρώπους που νιώθουν και σκέφτονται αλλά μηχανές που εκτελούν προγράμματα που αλλάζουν με κάθε προβολή και επαναπρογραμματισμό. Μετά τα προγράμματα γεννούν και άλλα προγράμματα τα οποία αποκτούν τη δική τους “ζωή” και μια διαρκής μάχη (αντί για ειρήνη) τρέχει μέσα μας. Ορίστε λοιπόν το Μάτριξ και η Μαχαμπχαράτα με λίγα λόγια. Ευτυχώς η Μαχαμπχαράτα δείχνει και μια λύση.
Σταδιακά εκπαιδευόμαστε να φοράμε τόσα πολλά ρούχα επάνω από το συναίσθημα που το θεωρούμε αδυναμία. Θυμηθείτε πόσα έχετε ακούσει για την αδυναμία περί συναισθήματος έναντι του νου. Ναι και από τους τοξικοθετικούς που δεν αποκαλύπτουν αλλά συμβάλλουν στο κουκούλωμα.
Και έτσι αγαπητοί φίλοι φυτεύονται οι “προτεραιότητες” μέσα μας. Οι προτεραιότητες των άλλων και όσων καλλιεργούν τον ύπνο όντας κοιμισμένοι και οι ίδιοι δυστυχώς.
Ένας χαμός που προεκτείνεται και στα επαγγελματικά μας, στη λήψη αποφάσεων και στη διαχείριση ομάδων, στις συνεργασίες, στα σχέδιά μας, στις σχέσεις όλων των μορφών.
Και έτσι νομίζουμε πως λειτουργούμε αλλά απλά εκτελούμε. Αλλά δεν το πιστεύουμε πως εκτελούμε. Αντιδρούμε όταν μας το λένε. Νομίζουμε πως λειτουργούμε από “μόνοι μας”. Μέχρι που να θυμηθούμε όμως γιατί κάναμε το Χ και δεν κάναμε το Υ και να δούμε την αλυσίδα πίσω από που ξεκίνησε και από τι χειραγώγησε τις πράξεις και τις σκέψεις μας.
Ίσως και να τρομάξουμε όταν το δούμε. Εκεί αρχίζει η πραγματική κατανόηση όμως.